Dag 6. After Party.

Dit bericht (geschreven in de bus naar Ica) gaat over "the day after the night before",zoals de engelsen zeggen. Zondagmorgen lagen we eindelijk .in bed na een fantastische bruiloft De meesten van ons waren rond negen uur weer present bij het ontbijt. Hans en Herma voelden nzich niet lekker en kregen last van de stoelgang. Nu, op maandagmorgen zijn inmiddels 10 reisgenoten (inclusief mgebrachtezelf) overvallen door een stevige diarree met verschijnselen van maagkramp en misselijkheid. De deskundigen beweren, dat 50% van de reizigers uit het westen hier last van krijgt in het droge seizoen en dat in het natte warme seizoen dat percentage kan oplopen tot 100%. Tot nu toe verloopt het probleem tameijk mild en als het hier bij blijft valt het alleszins mee.

Dan over de bruiloft. We werden vanuit de kerk vervoerd naar een wijk met -alweer - ommuurde percelen, waarvan je niet kon vermoeden wat daar achter schuil ging. We werden door een houten deur in de muur naar binnen geleid en betraden een prachtige "oase". Een enorme tuin met romantische paden, afgezet met oranje rozen en witte lelies en olielampen, begrensd door tropische planten, struiken en bomen. Ficussen, bloeiende Hibiscus, bananen en sinasappelbomen en meer.
Op het terrein was een enorm stalen geraamte neergezet, met "muren" en een dak van half doorschijnende stof. Daardoor leek het of je in een overdekte ruimte zat, maar was je midden in de natuur met prachtig gedekte tafels en overal oranje elementen.In het midden was een dansvloerv gemaakt en schijnwerpers maakten het geheel myterieus en sfeervol.

Die oranje accenten waren een verwijzing naar de Nederlandse inbreng in het feest. Eva had witte en oranje bloemen in haar boeket, de bruidmeisjes hadden prachtige lange oranje jurken aan en de kerk was ook versierd en afgezet met boeketten, waarin deze kleuren terugkwamen.

Wij als hollandse bruiloftsgasten hebben een feestlied op de wijs van Dancing Queen van Abba gebracht en hebben vervolgens met hulp van Peruaanse neven het bruidspaar op stoelen boven ons hoofd getild. Naar we later hoorden werd deze uiting van Nederlandse cultuur zeer gewaardeerd.

Een peruaanse bruiloft is een geweldig feest, waarbij de hele avond de Salsa uit de luidsprekers spat. We hebben ons eerst overgegeven aan bijzondere coctails en een diner en hebben ons daanrna wat onwennig op dansvloer begeven.

Die opnwennigheid verdween volkomen, toen de bediening feesthoeden, maskers, ratels, fluitjes en ballonnen ging uitdelen omlijst door en daverend ritme. Er kwam een als nar verklede steltloper (zie de foto's) te voorschijn, die ons meenam in één grote bijna oneindig lang durende carnavalsdans, die pas ophield toen iedereen doodmoe in een stoel plofte.

Het was geweldig en we hebben ons als nuchtere polderaars van onze beste kant laten zien.
Het was mooi om te zien hoe blij en dankbaar de familie van Eva was, dat we helemaal uit Holland waren gekomen om hier bij te zijn.

Brak als we waren, hebben we de zondag benut om bij te slapen.