maandag 26 februari Dag 7

We zijn vandaag 0m 8.00 uur vertrokken uit het hotel in Lima en namen afscheid van Wilfried en Margareth, die hun eigen reis hebben uitgestippled. Een uur was er nodig om Lima uit te komen. Wat een stad en alweer wat een chaos en armoede. Onderweg hebben we uitsluitend woestijn gezien en dat zal de komende dagen ook zo blijven. De weg loopt vandaag vrijwel paralel aan de kust van de stille oceaan. (Pacific ocean) Na elke bocht zie je weer de zee ende stranden. Links woestijn zover je kunt zien en rechts overgaand in het strand en de zee. Op veel plaatsen zie geen overgang tussen woestijn en strand. De koude golfstroom, die van de zuidpool naar het noorden stroomt schampt hier de kust waardoor het water koud is en er extreem veel plankton voor komt en dus veel vis, veel zeezoogdieren als dolfijnen en zeeleeuwen. Natuurlijk ook veel vogels als pelikanen, albatrossen en inheemse soorten aalscholvers. Ook hier wisselen relatief luxe resorrts zich af met armoedige dorpjes, waar mensen langs de weg leven in rieten hutten en watermeloen en zoetigheden verkopen langsrijdend vrachtverkeer. Op veel plaatsen, midden in de woestijn, zie je hutjes van - ik schat - 2m2 In Peru is er een wet, die bepaalt, dat als je ergens vijf jaar woont, je het afgebakende stukje grond als je eigendom mag beschouwen, dromend van rijkdom. Dus bouw je zo´n hutje als je slachtoffer bent van de aardbeving of een nieuw leven wil. Of je er woont en of er een deur of raam in zit, is eigenlijk niet belangrijk. Na vijf jaar heb je je eigen perceel, midden in de woestijn.

De weg, die we nu berijden (vandaag van Lima naar Ica) is de Pan Americana, de ¨snelweg¨ van mexico naar chili.
In het oorspronkelijke reisplan zouden we overnachten in Pisco, maar door de aardbeving van 2007 staat daar geen hotel meer overeend. Overal zie je de gevolgen van deze beving. Half ingestorte huizen, waar men gewoon bijft wonen met hulp van landbouwplastic, steenhopen en rieten hutten alls alternatief voor houten of stenen huizen. We rijden nu door naar Ica, laden onze bagage uit in een prachtig luxe hotel en rijden door naar de Laguna Huacachina, een oase midden in de woestijn. Een door tropische planten en bomen omzoomt meertje waar je iets kan drinken, kan zandsurfen en een tocht kan maken met een woestijnbuggy. Dat laatste hebben we gedaan. Een spectaculaire tocht met 6 tot 9 personen dars over zandduinen en met ijzeling wekkende vaart weer naar beneden, terwijl het zand je om de oren spuit.
Terug in het hotel genieten we van het zwembad en een maaltijd, voor zover onze darmen dat toelaten.
Een groet van allen.